 Dušica IvanovićDUŠICA IVANOVIĆ je profesorka srpskog jezika i književnosti, lektorka, novinarka i književnica. Rođena je u Loznici 1960. godine, živela je u Beogradu osamnaest godina, u Bratislavi četiri, a u Torontu dvadeset tri godine. Penzionerske dane provodi u Pančevu sa suprugom Zoranom Vujanovićem. Piše prozu, poeziju i književne eseje.
Kanadski dani su joj, pored redovnog posla u kompjuterskoj industriji, bili ispunjeni nastavnim radom s našom decom, lekturom za časopis za književnost i kulturu „Ljudi govore“, kao i za izdanja naših autora u rasejanju, književnom esejistikom i prikazima knjiga, novinarskim angažovanjem u časopisu SAN i nedeljniku „Novine Toronto“. Bila je organizator, autor i voditelj književnih događaja u okviru aktivnosti SKUP „Desanka Maksimović“ i redakcije „Ljudi govore“.
Dušica je član Udruženja književnika Srbije, Srpsko-kanadskog udruženja pisaca „Desanka Maksimović“, Matice srpske i Instituta za dečju književnost u Beogradu.
Piše i objavljuje poeziju, kratku prozu i romane. Do sada je objavila četrnaest knjiga: Srce mog srca (pesme, 2010), Zvezdani putnici (pesme, 2012), Nebo pod nogama (pesme, 2013), Ljuljaška (lirski zapisi, 2014), Prolog za Dimitrija (roman, 2016), Razoružana slova (pesme, 2019), Zovem se Astikja (roman, 2019), Ljubav je plava školjka u kojoj stanuje nebo (pesme za decu, 2020), Ključevi života (dvojezična englesko-srpska knjiga pesama, 2021), Tako se gradi kuća (pesme 2021), Ključevi života (prevod na turski, tursko-engleska knjiga poezije, 2023), Izbor iz proze i poezije (2023), Prose and Poetry Selection (prevod na engleski jezik, 2023), Oko sveta (lirski putopis ilustrovan fotografijama, 2023).
Pesme su joj zastupljene u antologijama, zbornicima i izborima poezije. Učesnik je brojnih internacionalnih književnih susreta i manifestacija. Dušicina poezija je prevođena na engleski, bugarski, turski i hebrejski jezik. U pripremi je prevod izbora iz poezije na španski jezik.
Dušica je dobitnik Povelje Akademije „Ivo Andrić“ 2014. za poeziju, književne nagrade „Rastko Petrović“ 2020. za roman „Zovem se Astikja (Učenje duše)“, međunarodne nagrade za poeziju Feminen Art Fest 2023 Award for poetry u Istanbulu, kao i brojnih povelja i priznanja za svoj književni rad i doprinos očuvanju srpskog jezika i pisma. Udruženje književnika Srbije nagradilo je 2022. godine Dušicu Ivanović Svetosavskim blagodarjem za trajni doprinos ugledu i razvoju udruženja.
Dušica Ivanović je već godinama prijatelj i donator Udruženja porodica i samohranih roditelja dece sa invaliditetom „Plava školjka“, a od 2022. godine i prvi ambasador Fondacije „Kuća nade“.
|
