О намаАуториПоезијаПрозаРецензијеРазговориВестиМедијиКОЛУМНА





Поезија
Проза
Празнични караван 2023/24













Издвајамо

Алекса Ђукановић
Александар Чотрић
Александар Мијалковић
Александра Ђорђевић
Александра Грозданић
Александра Николић Матић
Александра Вељовић Ћеклић
Александра Вујисић
Анастасиа Х. Ларвол
Анђелко Заблаћански
Билјана Билјановска
Биљана Станисављевић
Богдан Мишчевић
Бојана Радовановић
Борис Ђорем
Борис Мишић
Бранка Селаковић
Бранка Влајић Ћакић
Бранка Вујић
Бранка Зенг
Дајана Петровић
Данијел Мирков
Данијела Јокић
Данијела Милић
Данијела Одабашић
Данијела Трајковић
Данило Марић
Дејан Грујић
Дејан Крсман Николић
Десанка Ристић
Дина Мурић
Дивна Вуксановић
Ђока Филиповић
Ђорђо Васић
Драган Јовановић Данилов
Драгана Ђорђевић
Драгана Живић Илић
Драгица Ивановић
Драгица Јанковић
Драшко Сикимић
Душица Ивановић
Душица Мрђеновић
Душка Врховац
Гојко Божовић
Горан Максимовић
Горан Скробоња
Горан Врачар
Гордана Јеж Лазић
Гордана Пешаковић
Гордана Петковић Лаковић
Гордана Суботић
Гордана Влајић
Игор Мијатовић
Илија Шаула
Ирина Деретић
Ива Херц
Иван Златковић
Јасмина Малешевић
Јелена Ћирић
Јелена Кнежевић
Јелица Црногорчевић
Јован Шекеровић
Јован Зафировић
Јована Миловац Грбић
Јованка Стојчиновић - Николић
Јулјана Мехмети
Каја Панчић Миленковић
Катарина Бранковић Гајић
Катарина Сарић
Коста Косовац
Лара Дорин
Лаура Барна
Љиљана Клајић
Љиљана Шарац
Љубица Жикић
Љубиша Војиновић
Маја Цветковић Сотиров
Маја Херман Секулић
Маја Вучковић
Марија Шуковић
Марија Викторија Живановић
Марио Бадјук
Марко Д. Марковић
Марко Д. Косијер
Марко Маринковић
Марко С. Марковић
Марта Маркоска
Матија Бећковић
Матија Мирковић
Мићо Јелић Грновић
Милан С. Марковић
Милан Пантић
Милан Ружић
Миле Ристовић
Милена Станојевић
Милева Лела Алексић
Милица Јефтимијевић Лилић
Милица Миленковић
Милица Опачић
Милица Вучковић
Милијан Деспотовић
Миљурко Вукадиновић
Мило Ломпар
Милутин Србљак
Миодраг Јакшић
Мира Н. Матарић
Мира Ракановић
Мирјана Булатовић
Мирко Демић
Мирослав Алексић
Митра Гочанин
Момир Лазић
Наташа Милић
Наташа Соколов
Небојша Јеврић
Небојша Крљар
Неда Гаврић
Негослава Станојевић
Ненад Радаковић
Ненад Шапоња
Ненад Симић-Тајка
Невена Антић
Никола Кобац
Никола Раусављевић
Никола Трифић
Никола Вјетровић
Обрен Ристић
Оливер Јанковић
Оливера Станковска
Петар Милатовић
Петра Рапаић
Петра Вујисић
Раде Шупић
Радислав Јовић
Радмила Караћ
Радован Влаховић
Рамиз Хаџибеговић
Ранко Павловић
Ратка Богдан Дамњановић
Ратомир Рале Дамјановић
Санда Ристић Стојановић
Сања Лукић
Саша Кнежевић
Сава Гуслов Марчета
Сенада Ђешевић
Симо Јелача
Слађана Миленковић
Славица Цатић
Снежана Теодоропулос
Сања Трнинић
Софија Јечина - Sofya Yechina
Соња Падров Тешановић
Соња Шкобић
Срђан Опачић
Стефан Лазаревић
Стефан Симић
Страхиња Небојша Црнић Трандафиловић
Сунчица Радуловић
Татјана Пуповац
Татјана Врећо
Валентина Берић
Валентина Новковић
Вања Булић
Велимир Савић
Верица Преда
Верица Тадић
Верица Жугић
Весна Капор
Весна Пешић
Виктор Радун Теон
Владимир Пиштало
Владимир Радовановић
Владимир Табашевић
Владислав Радујковић
Вук Жикић
Здравко Малбаша
Жељана Радојичић Лукић
Жељка Аврић
Жељка Башановић Марковић
Жељко Перовић
Жељко Сулавер
Зоран Богнар
Зоран Шкиљевић
Зоран Шолаја
Зорица Бабурски
Зорка Чордашевић
Дечји кутак


ДЕЧЈА МОЛБА

Љубиша Војиновић
детаљ слике: КРК Арт дизајн


БОЖЈИ ДАРОВИ
 
Сва су деца радознала,
и то људи нек уваже,
природа је њима дала,
да одговор на све траже.
 
Са дететом треба рада,
пуно тога да научи,
и док све то не савлада,
мора мало да се „мучи“.
 
Нека трчи и нек скаче,
на то дете има право,
када му је тело јаче,
и духовно биће здраво.
 
Шта је лепше од детета,
и дечјега несташлука,
деца јесу украс света,
што нам пружа Божја рука.

 
„Не гледајте на дете као на неки драгуљ,
већ се потрудите, да оно то и постане.“
Народна пословица
 
Нови Сад, 01.01. 2017 љета Господњег

 
ДЕЧЈА МОЛБА
 
Ви, одрасли, не умете,
да, нас децу, разумете,
па, рад` неке мале штете,
ви грдите своје дете!
Што си тако суров свете?
 
Љутите се због ситница,
ил` некаквих глупих трица!
Ми смо, ипак, само деца,
зашто, да нам срце штреца,
и толика диже бука,
због нашега несташлука?
 
И када вас умор свлада,
од напорног неког рада,
и у вама бес превлада,
сетите се, ви, баш тада,
да то исто нисте знали,
ни ви, кад сте били мали!
 
Зато тада застаните,
и дубоко удахните,
онда „ручну“ повуците,
мало више размислите,
своје нерве опустите,
и на децу не вичите.
 
Ми не знамо, ал` ви знате,
треба савет да нам дате.
Па све тате и све маме,
маните се так`е драме,
и млаћења празне сламе,
добра нема од галаме,
но ће бити само штете,
коју трпи ваше дете.

 
Знамо да то није лако,
али треба радит` тако,
ми ћемо вам рећи како,
поступите баш овако:
Рад са децом тражи дара,
и реч лепа, све отвара,
вреднија је од свих пара,
од ње има увек ћара,
јер у души срећу ствара.
 
То сад добро упамтите,
и увек се потрудите,
да дечицу не грдите,
већ их често похвалите,
и с осмехом то радите.
 
Од када се дете роди,
к једином се циљу ходи,
да његовом бићу годи,
да му ништа не нашкоди,
сва прича се на то своди,
срећа душу да му плоди.
 
Одраслим` се деца чуде,
што им некад строго суде,
јер за љубав деца жуде,
и не воле кад се куде.
 
Зато, нек се сви потруде,
да осмеха чешће буде,
што га више деци нуде,
даће од њих боље људе.

 
„Деца често говоре истину. Штета што немају више ауторитета.“
Мађарска пословица
Петроварадин, октобар 2019 љета Господњег

 
ДЕЧЈИ ОСМЕХ
 
Када год гледам у дечје очи,
мисао моја у прошлост скочи,
тад ми потече временска трака,
сетим се својих првих корака.
О, како године брзо лете,
до јуче и сам, био сам дете.
 
Кад се дете радује и смеши,
па то је призор да нема лепши,
а дечји осмех, питом је и благ,
на срцу оставља пријатан траг,
увек и свуда дете похфали,
јер то ће душу да му разгали.
 
Зар` сваки човек децу не сања,
деца су темељ нормалног стања,
истина то је свима позната,
и жеља сваком` од Бога дата,
да пород мили с љубавњу ствара,
од деце нема лепшега дара.
 
Док човек живи, он свашта стиче,
ал` успех прави, без даље приче,
када се има сопствено дете,
тада се живот најлепше плете,
и терет сваки, лакше се прима,
а живот пуни смисао има.
 
Дете, од свега, највише вреди,
зато му радост увек приреди,
и све учини, да се насмеши,
са тим` се чином, никад не греши,
а осмех дечји, свакоме прија,
попут је Сунца, које нам сија.
 


„Сваки дан без смеха, изгубљен је дан.“
Кинеска пословица
 
Нови Сад, 12. март 2019 љета Господњег

 
МАЛИ МИША
 
Сломио је мали Миша,
скупоцјену вазу неку,
па сад стрепи од каиша,
док на њега дижу дреку.
 
„Што на мене галамите,
ја нијесам то желио,
молим све вас да схватите,
случајно сам то разбио.“
 
Сав се терет на њ`га свали,
киднуо би он најрађе,
ал` се брине Миша мали,
шта ће после да га снађе?
 
Ал` баш тада, спас је стиг`о,
у кућу је уш`о тата,
с рукама је Мишу диг`о,
и метнуо око врата.

 
„Од памтивека су синови неразумнији од својих очева,
али срећом, постану разумни, чим они постану очеви.“
Меша Селимовић
 
Петроварадин, мај 2015 љета Господњег







ПОДЕЛИТЕ ОВАЈ ТЕКСТ НА:






2024 © Књижевна радионица "Кордун"